Linux Certif

Toute la documentation sur la certification Linux LPI

mke2fs

NAZWA

mke2fs - tworzy linuksowy system plików ext2/3

SK£ADNIA

mke2fs [ -c | -l nazwa-pliku ] [ -b rozmiar-bloku ] [ -f rozmiar-fragmentu ] [ -i bajty-na-i-wêze³ ] [ -j ] [ -J opcje-dziennika ] [ -N liczba-i-wêz³ów ] [ -n ] [ -m procent-zarezerwowanych-bloków ] [ -o tworz±cy-os ] [ -O w³a¶ciwo¶æ[,...] ] [ -q ] [ -r rewizja-fs ] [ -R opcje-raid ] [ -v ] [ -F ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -M katalog-ostatniego-montowania ] [ -S ] [ -T typ-systemu-plików ] [ -V ] urz±dzenie [ liczba-bloków ]

mke2fs -O journal_dev [ -b rozmiar-bloku ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -n ] [ -q ] [ -v ] zewnêtrzny-dziennik [ liczba-bloków ]

OPIS

mke2fs jest u¿ywany do tworzenia linuksowego systemu plików ext2/3. Jest on tworzony na urz±dzeniu (zwykle partycji dysku twardego). urz±dzenie jest specjalnym plikiem, odpowiadaj±cym urz±dzeniu, np. /dev/hdXX. liczba-bloków jest liczb± bloków na urz±dzeniu. Je¶li jest pominiête, mke2fs wykrywa j± automagicznie. Gdy program jest wywo³any jako mkfs.ext3 tworzony jest dziennik, tak jak gdyby by³a podana opcja -j.

OPCJE

-b rozmiar-bloku

OkreŒla rozmiar bloku w bajtach. Poprawnymi warto¶ciami s± 1024, 2048 oraz 4096 bajtów na blok. Gdy warto¶æ ta zostanie pominiêta, rozmiar-bloku mke2fs jest ustalany na podstawie rozmiaru systemu plików oraz oczekiwanej jego eksploatacji (zobacz opcjê -T).

-c

Powoduje, ¿e przed utworzeniem systemu plików, urz±dzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu uszkodzonych bloków. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy, wykonany bêdzie wolniejszy, destruktywny test w trybie odczyt-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie tylko-do-odczytu.

-f rozmiar-fragmentu

Okre¶la rozmiar fragmentów w bajtach.

-F

Zmu¶ mke2fs do pracy, nawet gdy podane urz±dzenie wydaje siê nie byæ specjalnym urz±dzeniem blokowym, lub wydaje siê byæ zamontowane.

-i bajty-na-i-wêze³

Okre¶la wspó³czynnik bajty/i-wêze³. mke2fs tworzy i-wêze³ co ka¿de bajty-na-i-wêze³ bajtów dysku. Im wiêkszy wspó³czynnik bajty-na-i-wêze³, tym wiêcej i-wêz³ów. Generalnie, warto¶æ ta nie powinna byæ mniejsza od rozmiaru bloku w systemie plików, gdy¿ wtedy by³oby utworzonych zbyt du¿o i-wêz³ow. Ostrzegamy jednak, ¿e warto¶æ ta nie mo¿e byæ ju¿ zmieniona po utworzeniu systemu plików, wiêc ostro¿nie dobierz warto¶æ tego parametru.

-j

Powoduje utworzenie system plików z ksiêgowaniem ext3. Gdy nie podano opcji -J, przy tworzeniu dziennika zostan± u¿yte domy¶lne parametry oraz dobrany bêdzie w³a¶ciwy rozmiar tego dziennika (na podstawie wielko¶ci systemu plików) przechowywanego we wnêtrzu systemu plików. Zauwa¿, ¿e musisz korzystaæ z j±dra posiadaj±cego wsparcie dla ext3, aby móc u¿ywaæ dziennika.

-J opcje-dziennika

Tworzy dziennik ext3 u¿ywaj±c opcji podanych z linii poleceñ. Opcje te s± oddzielone przecinkami i mog± posiadaæ argument, podawany po znaku równo¶ci ('='). Obs³ugiwane s± nastêpuj±ce opcje:

size=rozmiar-dziennika

Tworzy wewnêtrzny dziennik (np. przechowywany wewn±trz systemu plików) o rozmiarze rozmiar-dziennika megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosiæ co najmniej 1024 bloki systemu plików (np. 1MB przy korzystaniu z bloków 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i co najwy¿ej 102.400 bloków systemu plików.

device=zewnêtrzny-dziennik

Przy³±cza dziennik system plików do urz±dzenia blokowego znajduj±cego siê na zewnêtrzny-dziennik. Zewnêtrzny dziennik musi byæ utworzony za pomoc± polecenia

mke2fs -O journal_dev zewnêtrzny-dziennik

Zauwa¿, ¿e zewnêtrzny-dziennik musi byæ utworzony z takim samym rozmiarem bloku jak nowy system plików.

Zamiast bezpo¶redniego podawania nazwy urz±dzenia, zewnêtrzny-dziennik mo¿na podaæ w postaci LABEL=etykieta lub UUID=UUID. Wtedy zewnêtrzny dziennik zostanie znaleziony poprzez etykietê woluminu lub UUID przechowywany w superbloku ext2 na pocz±tku dziennika. Do wy¶wietlenia nazwy woluminu oraz UUID urz±dzenia dziennika u¿yj dumpe2fs(8). Zobacz tak¿e opcjê -L tune2fs(8).

Dla danego systemu plików mo¿na podaæ tylko jedn± z opcji: size lub device.

-l nazwa-pliku

Powoduje odczytanie listy uszkodzonych bloków z nazwa-pliku. Zauwa¿, ¿e numery bloków na li¶cie zepsutych bloków musz± byæ wygenerowane przy u¿yciu takiego samego rozmiaru bloków jaki u¿yty by³ w mke2fs. W rezultacie opcja -c dla mke2fs jest prostsz± i mniej podatn± na b³êdy metod± sprawdzenia dysku pod k±tem zepsutych bloków przed formatowaniem go, gdy¿ mke2fs automatycznie podaje odpowiednie parametry do programu badblocks.

-L

Ustawia nazwê woluminu dla systemu plików.

-m procent-zarezerowanych-bloków

Okre¶la procentow± liczbê bloków zarezerwowanych dla superu¿ytkownika. Warto¶æ domy¶lna to 5%.

-M

Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plików. Opcja ta mo¿e byæ u¿yteczna ze wzglêdu na aplikacje, dla których katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie nale¿y zamontowaæ dany system plików.

-n

powoduje, ¿e mke2fs nie utworzy systemu plików, ale wy¶wietli, co by zrobi³ gdyby mia³ utworzyæ system plików. Mo¿e byæ to u¿yteczne do ustalenia miejsca kopii zapasowej superbloków dla danego systemu plików, po warunkiem, ¿e u¿ywane s± parametry przekazane mke2fs podczas tworzenia systemu plików. (Z dodan± opcj± -n, oczywi¶cie!)

-N liczba-i-wêz³ów

zmienia domy¶lnie wyliczon± liczbê i-wêz³ów, które powinny byæ zarezerwowane dla systemu plików (a która bazuje na liczbie bloków i wspó³czynniku bajty-na-i-wêze³). To pozwala u¿ytkownikowi podaæ bezpo¶rednio liczbê ¿±danych i-wêz³ów.

-o tworz±cy-os

S³u¿y do rêcznej zmiany domy¶lnej warto¶ci pola "creator os" (tworz±cy system operacyjny) systemu plików. Normalnie pole to jest ustawiane na natywny OS pod którym dzia³a mke2fs.

-O w³a¶ciwo¶æ[,...]

Tworzy system plików z podanymi w³a¶ciwo¶ciami (opcjami systemu plików). Obecnie w³a¶ciwo¶ci sparse_super i filetype w³±czone s± domy¶lnie, gdy mke2fs uruchamiany jest na systemie z Linuksem 2.2 lub pó¼niejszym (chyba, ¿e tworz±cy-os jest ustawiony na Hurd). Systemy plików, które maj± byæ montowane na Linuksie starszym ni¿ 2.2 lub innym j±drze powinny byæ tworzone z -O none (lub -r 0 dla Linuksa 1.2). Wtedy w³a¶ciwo¶ci te bêd± wy³±czone, nawet gdy mke2fs jest uruchomiony na systemie, które je wspiera.

Obs³ugiwane s± nastêpuj±ce opcje:

sparse_super

Tworzy system plików z mniejsz± liczb± kopii zapasowych superbloku (oszczêdza miejsce na du¿ych systemach plików).

filetype

Przechowuje informacje o typach plików we wpisach katalogów.

has_journal

Tworzy dziennik ext3 (tak jak przy u¿yciu opcji -j).

journal_dev

Tworzy zewnêtrzny dziennik ext3 na podanym urz±dzeniu zamiast w systemie plików ext2. Zauwa¿, ¿e zewnêtrzny-dziennik musi byæ utworzony z takim samym rozmiarem bloku jak system plików, który bêdzie go u¿ywa³.

-q

Ciche wywo³anie. Przydatne gdy mke2fs jest uruchamiany ze skryptu.

-r rewizja

Ustawia rewizjê (wersjê) systemu plików dla nowego systemu plików. Zauwa¿, ¿e j±dra 1.2 wspieraj± jedynie systemy plików o rewizji 0. Domy¶lnie tworzone s± systemy plików o rewizji 1.

-R opcje-raid

Ustawia opcje zwi±zane z raid dla systemu plików. Opcje raid s± oddzielone przecinkami i mog± przyjmowaæ argument po znaku równo¶ci ('='). Obs³ugiwane s± nastêpuj±ce opcje:

stride=strip-size

Konfiguruje system plików do pracy z tablic± RAID z stripe-size blokami systemu plików na ka¿dy pasek tablicy.

-S

Zapisuje jedynie superblok i deskryptory grupy. Przydaje siê, gdy uszkodzony zostanie ca³y superblok i kopie zapasowe superbloków. Jest to ostateczna metoda odzyskania. Powoduje ona, ¿e mke2fs ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz nie dotyka tablicy i-wêz³ów, bloku, ani map bitowych i-wêz³ów. Natychmiast po u¿yciu tej opcji nale¿y uruchomiæ program e2fsck, a i tak nie jest pewne, czy ¿e uda siê odzyskaæ jakiekolwiek dane. Podczas korzystania z tej opcji najwa¿niejsze jest ustawienie dobrego rozmiaru bloku systemu plików. Bez tego nie ma ¿adnej szansy na odzyskanie danych.

-T typ-fs

Okre¶la, w jaki sposób dany system plików bêdzie wykorzystywany. Dziêki temu mke2fs mo¿e wybraæ optymalne parametry dla systemu plików. Wspierane s± nastêpuj±ce typy:

news

jeden i-wêze³ na 4kb blok

largefile

jeden i-wêze³ na megabajt

largefile4

jeden i-wêze³ na 4 megabajty

-v

Wypisuje bardziej szcegó³ówe informacje.

-V

Wypisuje numer wersji mke2fs i wyjd¼.

AUTOR

Ta wersja mke2fs zosta³a napisana przez Theodora Ts'o <tytso@mit.edu>.

B£ÊDY

mke2fs przyjmuje opcjê -f, lecz obecnie j± ignoruje, gdy¿ ten system plików jeszcze nie obs³uguje fragmentów.
Mog± byæ te¿ inne. Proszê, zg³aszaj je autorowi.

DOSTÊPNO¦Æ

mke2fs jest czê¶ci± e2fsprogs i jest dostêpe z http://e2fsprogs.sourceforge.net.

ZOBACZ TAK¯E

badblocks(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), tune2fs(8)